Lentegevoel

Zo mooi als het weer gister was, zo druilerig is het vandaag. Jammer dat er niet een dagje bij kon. Voor mijn gevoel regent het al sinds augustus. Maar gister was het net lente. Ik zag een vlinder (was het een atalanta?) en een hommeltje vliegen. Gelukkig bloeien er al enkele boerenkrokusjes voor hem om van te snacken, maar hopelijk gaat ie snel weer slapen.
Wij waren gister lekker bezig in de tuin. Foeke spande een draad voor de nieuwe wilgentenen schutting die we gaan vlechten. Ik ruimde nog stukjes omgevallen boom op in de achtertuin. Het is nu bijna allemaal in de takkenril terecht gekomen of terug het bos in. Er ligt nu nog een halve boom, die nog in kleinere stukken gezaagd moet worden voordat ik er weer mee kan sjouwen.

Sinds een paar weken slapen de fazanten weer in onze tuin. De afgelopen twee, drie jaren kozen ze een andere slaapplek in de buurt. Nu zijn ze weer terug bij ons. Zo gezellig. Ook al krijgen we af en toe een rolberoerte van een opvliegend vrouwtje uit het struikgewas, 60 cm van je voeten. Argh.

De fontein kwam gister ook weer in de vijver. Dan kan die alvast zijn best doen om het water wat helder te houden. Ik moet nog wel het nodige blad eruit scheppen. En we voegen wat kalk toe om het water harder te maken. Die is door alle regen erg zacht geworden, en dan groeien de waterplanten, zoals het glanzend fonteinkruid minder snel (dan de algen).

Volgend weekend beginnen we met het vlechten van de wilgentenen (als alles volgens plan verloopt en de palen in de grond zitten). Binnenkort meer daarover.