Er lag vanmorgen een verrassend laagje sneeuw in Ons Toentje. De vlinderstruiken hebben de hele winter hun blad behouden. Daar ligt nu een laag sneeuw op. Heel bijzonder om te zien. Sneeuw geeft altijd mooie plaatjes. Dus, ik ga nog maar eens naar buiten voordat de werkweek weer start. Nog even wat plaatjes schieten.
Ik heb genoten van de zon deze krokusvakantie. We waren een paar dagen in de Eifel in Duitsland. Een erg mooie vakantieplek, ook voor tuinhulphonden Dorus en Dex. Die hebben zich daar uitstekend vermaakt in het bos. We hadden een huisje met een omheinde tuin. Ideaal voor ze. (En ons)
Vakantiehuisje met omheinde tuin
In de drie volle dagen die we er waren, hebben we aardig wat vogels gezien. In het tuintje, in het bos en in de lucht. We zagen:
Zoals wel vaker, wordt het aan het eind van februari toch weer winter. Op dit moment is de vijver bevroren en ligt er een flinterdun laagje sneeuw. De vogels hebben straks weer veel voer nodig om warm te worden. De eekhoorns waarschijnlijk ook. Ik las in Nature Today, dat jonge eekhoorns nu worden geboren. Ik ben heel benieuwd of we hier in de buurt een nest hebben.
Het is natuurlijk nauwelijks winter geweest, althans geen winter zoals vroegâh. De vijver is een weekje bevroren geweest en daarnaast was het grijs en koud en kil en nat. Nee, ik ben geen fan van de winter. Ik ben 100% #teamlente en #teamzomer. Dus je snapt dat ik sta te juichen bij dit polletje boerenkrokussen.
Mijn eerste vogel (#fboty – first bird of the year) van 2023 was een koolmees. Die stond dus als eerste op de lijst van januari. Vlot gevolgd door de pimpelmees en huismus. Er gaat geen dag voorbij, zonder dit drietal. Het zijn onze vaste bewoners.
Gelukkig is de merel ook weer terug als vaste bewoner. Daar ging het een tijdje heel slecht mee door het Usutu-virus. We hebben toen een jaar of twee, drie nauwelijks merels gezien. Maar nu zien we ze weer elke dag. Nog niet de tien individuen die hier vroeger in Ons Toentje leefden, maar dat komt misschien nog wel.
Dit weekend was het weer vogeltelweekend. Mijn weekend begon pas op zondag, omdat ik zowel op vrijdag(avond) als zaterdag moest werken. Uiteindelijk werd het zondagochtend en kon ik in alle rust even koffie drinken. Na het #rondjemethethondje legde ik het vogelvoerbuffet klaar en kon het tellen beginnen.
Koolmees op de voedertafel
Het is altijd spannend zo’n telweekend. Zullen de staartmeesjes eindelijk eens op tijd langskomen? Of zal de kleine bonte specht die eerder deze week op het spechtenblok zat op komen dagen? Nou, uiteindelijk moesten we met deze lijst tevreden zijn:
Na de super-droge en hete zomer van 2022, nu weer een heel natte winter in januari 2023. Het is wind tegen, regen tegen en het is overal één grote blubberbende. Op de paden in de tuin en in de bermen langs de straten ontstaan nieuwe waterwegen. Zonder bruggetjes.
Mathilda sprint naar de kippenren.
Daar wordt een mens of kip niet vrolijk van. De honden ook niet trouwens. Hier kregen ze een bui op hun harses.
Ik las van de week het bericht over vogelvoer van het blog ‘een klein lochtingske‘. De blogs van Guy zijn overigens een aanrader. Hij schrijft met veel humor over zijn tuin. In het blog over vogelvoer laat Guy een zelfgemaakte spechtenstam zien. Een boomstammetje met walnoten erin. Ik dacht, dat wil ik ook en zette de spechtenstam op het to-do lijstje van manlief. Et voila:
Spechtenstam met walnoten
Het is nu alleen nog wachten op de specht. Ik moet nog wel even de ramen lappen, zodat ik foto’s kan maken door het raam. 😁
Over een paar weken is het alweer vogeltelweekend. Van vrijdag 27 januari t/m zondag 29 januari. Je kan je alvast opgeven en je krijgt dan een leuke special in de mail over vogels voeren. Er staan erg leuke tips in, zo ook het spechtenblok, maar dan gevuld met vogelpindakaas.
Meer vogelschrijfsels zag ik vandaag bij Tuinieren op zand. Margo schreef een blog met leuke weetjes over de meest voorkomende tuinvogels. Zo komen we alvast een beetje in de stemming voor de tuintelling.
Ons Toentje 